از زمان پیدایش فرش، از دو گره برای ساخت فرش استفاده می‌شده است: گره قفقازی یا ترکی و گره ایرانی.
آنها عمدتاً با تعداد چرخش نخ تار متمایز می شوند برای ایجاد گره ترکی، پشم یا ابریشم به طور کامل دور هر نخ تار می چرخد.
برای گره ایرانی، پشم یا ابریشم به طور کامل دور یک نخ تار می چرخد.
بافنده کار خود را از پایین شروع کرد و کم کم بافندگی خود را بالا برد.
پس از اتمام، فرش 9 متری ماهی تبریز به دلیل یکنواختی تراشیده شد، شسته و برای صاف شدن آن برس زد و قبل از بررسی اتو کشید.
کیفیت فرش و در نتیجه قیمت آن بر اساس جنس آن (پشم یا ابریشم) و تعداد گره های روی dm2 تعیین می شد.
یک فرش با کیفیت خوب حداقل 2500 گره در dm2 فرض می کند، در حالی که یک فرش ساده دارای 500 گره در این سطح کوچک است.
برای اصیل ترین فرش ها ماه ها یا حتی سال ها کار برای این صنعت گران زمان می برد.
این آثار اصیل کاخ‌ها را تزئین می‌کردند یا به عنوان هدایای دیپلماتیک ارائه می‌شدند.
در اروپا، اولین فرش ها در حدود قرن یازدهم، پس از اولین جنگ های صلیبی وارد شدند.
آنها که به عنوان جواهرات واقعی در نظر گرفته می شدند، روی دیوارها نمایش داده می شدند یا روی میزها قرار می گرفتند. آنها بر خلاف استفاده اولیه، تشک پا محسوب نمی شدند.
این فرش های استثنایی شرقی اکنون در موزه ها هستند. سه مورد از آنها در حال حاضر در موزه لوور به نمایش گذاشته شده است.
از مجموعه‌های Mobilier National، این 3 فرش از کارخانه‌های سلطنتی تبریز یا کاشان در قرن شانزدهم ساخته شده‌اند.
آنها تزئینات مشترکی از یک گل رز مرکزی با گلبرگ ها یا فستون ها به ویژه با یک پالت رنگی قابل توجه دارند.
در فرانسه، در آغاز قرن هفدهم بود که اولین کارخانه‌ها با انگیزه هنری چهارم متولد شدند.
کارخانه‌های گوبلین و بووا، کارخانه ساوونری که کارگاه‌های آن در پاریس و لودو قرار داشت، آثاری بسیار زیبا برای کاخ‌های سلطنتی و امپراتوری تولید کرد.
آنها بر روی مدل ترکی، از گره به اصطلاح متقارن بافته شده اند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.